UZAK EV
  
Çocuk kemikten atıdır ölümün,
En korkak silahı yangın,
Ahşap kuşudur ölümün.



Saçlarını yalnız minarelere açmış
Her gece yeniden ölen annesi,
Ama yangınla sahiden ölen.



Utanmış sokaklarında alevler gezinir;
Gözleri yürümeyen denizlere doğru.



Acıktığı zaman tırnakları var artık;
Cesur durumu yalnız kendine.



Her gördüğü insanla ve yaşadığı
Değişik ölümleri deneyen.



Yangınların kanadında taşınır
Gümüş oyuncaklar saçan dedeye
Eğer vazgeçerse ölümden. 

Ülkü Tamer
( 1937 - 2018 )




İkinci Yeni Olayı, S. 302