KÖPEĞİN ŞARKISI
Bir dizi hasırın altın gibi parladığı
Çavdar ambarında, sabahleyin,
Dişi köpek yedi enik yavruladı
Rengi güveze çalıyordu hepsinin
Sevip okşadı onları
Yalayarak akşama kadar
Öylesine sıcacıktı ki karnı
Eriyordu altındaki karlar
Tavuklar tüneklerine çekilip
Gün dönüp akşam olunca
Ev sahibi asık bir yüzle gelip
Doldurdu yavruları bir çuvala
Düşe kalka karlar üzerinde
Anne köpek onun ardı sıra koştu
Üstü henüz buz tutmayan su
Titredi, titredi uzun süre...
Ve bitkin bir halde geri döndüğünde
Yalayarak terler akan böğrünü
Kulübenin üstünde parlayan ay
Ona yavrularından biri gibi göründü
Uludu, uludu dikip gözlerini
Bir zaman o mavi uzaklığa
Fakat incecik ay tepenin ardına-
Kaydı ve uzak tarlalara gizlendi
Ve tıpkı alay olsun diye ona
Ekmek yerine taş attıklarındaki gibi
Gözlerinden altın yıldız taneleri
Sessizce dökülüverdi kara...
1915
Sergey Yesenin
( 1895 - 1925 )
( Rusya )
Çeviri: Ataol Behramoğlu
Çağdaş Rus Şiiri Antolojisi, S. 122-123
|