Sabahın sinliğe (1) vardım
Gördüm cümle ölmüş yatar
Her biri bîçâre olmuş
Ömrin yavı kalmış, yatar



Vardım bunların katına
Baktım ecel heybetine
Nice yiğit muradına
Ermeyüben ölmüş yatar



Yemiş kurd kuş bunu, keler
Nicelerin bağrın deler
Şol ufacık nâresteler (2)
Gül gibice solmuş yatar



Tuzağa düşmüş tenleri
Hakk’a ulaşmış canları
Görmez misin sen bunları
Nöbet bize gelmiş, yatar



Esilmiş inci dişleri
Dökülmüş sarı saçları
Kamu bitmiş teşvişleri (3)
Ömr ü nemde ermiş, yatar



Gitmiş gözünün karası
Hiç işi yoktur durası
Kefen bezinin pâresi
Kemiğe sarılmış yatar



Yûnus gerçek âşık isen
Mülke sûret bezeme sen
Mülke sûret bezeyenler
Kara toprak olmuş yatar.

Yunus Emre
 (1240 - 1320)




(1) Sinlik: Mezarlık
     (2) Nâreste: Çok genç 
     (3) Teşviş: Karışık işler 





Yunus Emre, Abdülbaki Gölpınarlı, S. 30-31