YAN YANA KAYIT
  
Cahit Zarifoğlu'nu rahmetle anarak...
Gerçi ben resimle başlamadım sen Zarif gibi,
duyduğum müzikti yekten;
Tablolarım bilyelerimdi;
boz toprağın, kızıl suyun rengini çeşitlendiren.     



Renkli göremedim, mevsim tekti;
bir kahraman gezer dururdu dışarıda:
Elleri diye seslerini tutardım
nasılsa sesleri yeterdi elleri gerektirmeyen.  



Yaşı benzemesin derlerdi:
Bu çocuk çıktığı kadar bağırır dedesi avazlı. 
Benzesin huyu suyu bir de ezanı
- bulunursa tabii ondan bir dinleyen...-



Üzülürüm hep terk edilmiş ata ocağının
şerefesinde seslenemedim hâlâ; 
Gerçek şu ki sesim kötü ama üzülürüm
neden şiir cenginde en önde ben? 



En öndekileri kim diker oraya
yan yanadırlar lakin bir başlarına konuk; 
Onlar ki karşılarındaki serdengeçtileri
arkalarındakilerden çok seven... 



Biz hep Şri Krişna önünde Arcuna olacağız
bunu iyice bilecek miyiz?
Soruşum şüphemden değil
yanım yöremdeki ganimet düşkünlerinden.



Ben ister miydim emeklerken sorulaydı
yürümeden koşayım bu yaşıma?
İstemezdim... İyi ki sormamış,
o güzelin peşinde bana yazgımı sevdiren.     



Geldik merkeplere binmiş olarak
bir resmin sonunda gömütlükten bir yere
Seni bir 'Zarif, Çoban'; kendimi yanında
düşünürüm hep bir zenci Celalîylen.

Celal Fedai