Bir kaç gün sonra 57 yaşım bitiyor. Bu cümle bana 1978 yılında babacığımın ajandasında 6 Kasım tarihinin yanına yazdığı "58 bitiyor" notunu hatırlattı. Öldüğünde tarih 23 Ağustos 1978 di ve o ne yazık ki 58 ini bitireceğini yazdığı 6 Kasım tarihini göremedi. Bu iki kelimeyi ne zaman hatırlasam hala içim sızlar ve geleceğe yönelik birşeyler yapacağımı söylediğimde ben hemen yanına bir "kısmetse" sözcüğü eklerim.
Evet, kısmetse bundan sonra bu köşeden 57 yılda yaşadıklarımın bende iz bırakan bölümlerini yazarak sizlerle paylaşmayı düşünüyorum. Ancak 57 yıl oldukça uzun bir süre, ne kadar zamanda yazarım, nereye kadar yazarım, yazdıklarım ne kadar ilgi görür de nereye kadar paylaşırım, onu zaman gösterecek elbet.
Yazmak, bir kendini ifade biçimi olduğu kadar geleceğe bir iz bırakma vesilesi de oluyor. Biz toplum olarak ne yazık ki çok az yazıyoruz. Bu da gençlerimizin geçmişini yeterince tanıyamamalarına neden oluyor. Örneğin ben küçükken anneannemden Yunan işgalinde Karamürsel'de yaşadıklarına ait öyküleri dinleyerek büyüdüm, eşim babasından Ruslarla yaptığı çete savaşı öykülerini dinleyerek büyümüş ancak bugün ikimiz de bunların pek azını hatırlıyoruz . Ne yazık ki bizden sonra gelen kuşaklar o kadarını da bilmeyecekler..
Ben bir yazar değilim, onun için yazacaklarım da edebi bir eser olma iddiası taşımayacak. Ayrıca yazacaklarımın, örneğin anneannemin ya da kayınpederimin anlattıkları gibi, sıradışı şeyler olacağını da düşünmüyorum. Çoğu belki de sizin yaşadıklarınıza benzeyen ya da bildiğiniz şeyler olacak. Bu nedenle eğer yazdıklarımı ilginç bulmazsanız, sayfayı kapatmanız için bir tık yeterli olacaktır. Ama eğer devam etmek isterseniz, benimle birlikte geçmişe yapacağınız bu yolculuk için şimdiden teşekkür ediyorum.
Semiramis Kanbak
I. BÖLÜM: ÇOCUKLUK YILLARI |
II. BÖLÜM: Ü.A.K.L YILLARI |
III. BÖLÜM: O.D.T.Ü YILLARI |
